Mijn lessen van twee Jaar Camperleven

Precies twee jaar geleden begon ik aan een reis die mijn perceptie van thuis, vrijheid en de kunst van het nemen van beslissingen voor altijd veranderde. De tijd is voorbijgevlogen, maar elk moment is gevuld met opwindende ervaringen en diepgaande lessen.

Voor iedereen die een leven onderweg overweegt (met of zonder wielen), zijn hier mijn belangrijkste tips:

Ten eerste heb ik ontdekt dat thuis geen fysieke plek is, maar een staat van zijn. Waar ik ook ronddwaal, zolang ik mezelf met authenticiteit en aanwezigheid draag, ben ik thuis. Maar er zijn ook gevallen geweest waarin een camping niet goed voelde, en zonder aarzeling vertrouwde ik op mijn intuïtie en ging verder. Deze eenvoudige handeling heeft mij tot talloze onverwachte wonderen en toevallige ontmoetingen geleid. Voor mij was het belangrijk dat de omgeving goed voelt, en dit kan gaan tot de precieze positie van de camper op een campingplaats of de kijkrichting en het uitzicht. Eigenlijk ben ik er achter gekomen dat het hoofd en mijn gedachten er over veel minder belangrijk zijn dan mijn gevoel bij het maken van keuzes waar ik wil zijn.

Ten tweede heeft het leren luisteren naar mijn ‘diepere weten’ en het overgeven aan de stroom van het leven transformerend gewerkt. Of het nu gaat om het kiezen van waar ik heen ga, hoe lang ik blijf, of het nemen van belangrijke levensbeslissingen, het aanboren van deze innerlijke wijsheid heeft mij met ongeëvenaarde helderheid geleid. Het is een vaardigheid die het domein van reizen overstijgt en toepasbaar is op alle aspecten van het leven, van zakelijke inspanningen tot persoonlijke relaties. Simpel gezegd: als ik niet weet waar ik heen wil, geen volle ja voel om verder te reizen dan blijf ik nog even waar ik op dat moment ben en geef me over aan het niet weten. Vrij snel daarna, dat kan een uur zijn of een dag, weet en voel ik het, en start ik de motor van mijn camper.

Bovendien ben ik de schoonheid van onzekerheid gaan omarmen. Er zijn momenten geweest waarop ik me richtingloos voelde, onzeker over mijn volgende stap. In plaats van een beslissing te forceren, heb ik geleerd het proces te vertrouwen, waardoor ik mezelf de tijd en ruimte heb gegeven om het juiste pad te bepalen. Deze acceptatie heeft de stress verlicht en geleid tot meer gegronde, authentieke keuzes.

Terugkijkend op de afgelopen twee jaar begon de reis met het kopen en het aankoppelen van een caravan achter mijn auto en later het verhuizen naar een camper om me nog vrijer te voelen. Het balanceren van nomadische avonturen met kantoordagen tijdens de pandemie leek surrealistisch en toch heel passend bij mij op dat moment. Ik genoot enorm van al die zonnige momenten tijdens het verkennen van het Nederlandse platteland, de bossen en de stranden. Maar ook de rauwe barre momenten met sneeuw, kou, hevige regenval en storm die mijn voortent niet overleefde. Het hoort er allemaal bij, het maakt dat je meer een voelt met de natuur en geeft je het gevoel dat je leeft.

Terwijl de maanden jaren werden, ging ik er vanuit dat ik op een dag wakker zou worden met het verlangen naar een traditioneel huis en een plotseling einde aan mijn nomadische bestaan. Ondanks af en toe gefluister over een verlangen naar stabiliteit, voelde ik me goed op vier wielen en als ik het al zou willen had ik geen idee waar ik zou willen settelen.

Onverwachts stuitte ik tijdens mijn reizen door Spanje en Portugal op een gevoel van thuiskomen in België – een tweede huis dat me vond toen ik het het minst verwachtte, waar ik een gevoel van verbondenheid vond zonder mijn nomadische geest op te offeren. Mijn camper voelt nog steeds als mijn eerste thuis, een vertrouwd toevluchtsoord op wielen, terwijl België een nieuwe dimensie van vastigheid en een rustplek biedt.

Ondanks dit hernieuwde gevoel van plaats, bevat mijn camper nog steeds de essentie van mijn eerste huis. De duur van mijn verblijf in België is onzeker, dat geeft soms spanning maar ook een mooi gevoel van urgentie om er met volle teugen van te genieten zo lang het voortduurt. Ik heb geleerd het huidige moment volledig te omarmen, in het vertrouwen dat het leven mij precies zal leiden waar ik moet zijn.

De schoonheid van deze levensstijl ligt in de vloeibaarheid ervan; er is geen routekaart of vooraf bepaald eindpunt. Elke dag ontvouwt zich met zijn eigen ritme en ik omarm de onzekerheid met open armen. Terwijl ik in het moment blijf leven en ten volle van elke ervaring geniet, nodig ik je uit om na te denken over je eigen reis. Voel jij de roep naar vrijheid? Voel jij je thuis in jezelf? Ben je afgestemd op je ‘diepere weten’ of innerlijke stem en de stroom van het leven? Kun je momenten van onzekerheid omarmen met gratie en vertrouwen en als kansen voor groei en zelfontwikkeling?

Ik ben heel benieuwd naar je ervaring en mening over je thuis voelen. Durf je met mij mee de nomadische geest en de grenzeloze mogelijkheden die het leven ons te bieden heeft te omarmen? Voel je vrij je ervaringen en inzichten met mij te delen terwijl je navigeert op de golven van de prachtige reis die het leven is.