Instagram Autisme? Ben ik de enige? Of herkent iemand dit?

Na jaren er tegenaan hikken, ga ik uit de kast komen met mijn instagram-autisme issue die allerlei interne processen blootleggen

3 redenen waarom ik al zo lang geen berichten gepost heb:

1.   De uitstel-berg die alsmaar hoger wordt in combinatie met chronologisch logisch geordend fotoboek en beeld van mijn leven te willen hebben. Ik loop er al jaren tegenaan dat ik niet up-to-date ben met instagram, en daardoor maar helemaal niet post. Misschien beetje autistisch maar ik wil gewoon een mooi overzicht terug kunnen zien van mijn eigen leven. Het gat werd steeds groter en liep verder op tot bijna 5 jaar. Dat kan ik niet aan, er gewoon overheen stappen? Nee, helaas lukt het niet. Dan voelt het alsof ik niet besta, geleefd heb, gek he?

2.      Offline zijn heb ik heilig verklaard en ik voer al jaren een eeuwige strijd in mijn haat-liefdeverhouding met mijn telefoon en social media. Aan de ene kant goed om zonder telefoon te leven, in het hier en nu. Aan de andere kan, is het ook sociaal, en verbindend om wel te delen, en natuurlijk mooie herinneringen vast te leggen. Dat heb ik afgelopen jaar echt opnieuw moeten ontdekken. Hoe fijn het is om te delen en anderen te inspireren of juist tips te krijgen of reactie te krijgen van anderen die mijn verhaal herkennen  

3.     Mezelf over-analyseren, wil ik wel iets delen? Waarom eigenlijk? Is de intentie erachter liefde, of is het mijn ego? Mag ik blij of trots zijn en is het nou wel nodig om dat te delen met de buitenwereld? Vaak kwam ik er niet uit en dan sneuvelde het momentum en sloeg het om in angst om te delen of nouja zo nodig hoeft het ook weer niet gevoel, wie zit hier nou op te wachten. Achteraf heb ik ten onrechte mijn ego de schuld gegeven, ben ik te streng en over-analytisch geweest en heb ik te vaak niet gedeeld. Zonde want ik heb zoveel mooie momenten beleefd die weer leuke reacties en een fijn gevoel bij anderen hadden kunnen opleveren, die ervaring heb ik namelijk ook!

Dus, wat ga ik doen? Mijn gevoel respecteren, volgen en gewoon lekker mijn fotoboek op instagram bijwerken. Ik hoop dat jullie het leuk vinden! En anders, knijp even een oogje dicht komende 5 dagen en gun mij mijn instagram-autisme momentje 😉

PS. Je kent het vast het verlangen om je foto's en herinneringen in een fotoboek vast te leggen, je denkt: ik doe het in de kerstvakantie wel, maar uiteindelijk komt het er weer niet van. Resultaat: stapels foto's (op een harde schijf of online drive) die je nooit meer bekijkt en geen fotoboeken en herinneringen.

Bijkomend voordeel van mijn coming out van mijn instagram-autisme is dat ik naast 5 leuke throwback post die ik ga plaatsen nu ook eindelijk de tijd heb genomen om een selectie te maken van 5 jaren aan foto's. En als kers op de taart vind mijn gepensioneerde vader het leuk om fysieke fotoboeken ervan te maken, bof ik even!